Donderdag 8 april 2010

Na een paar dagen niks geschreven te hebben, zijn we weer terug ! Don't worry, alles gaat prima hier ! Op dit moment zitten we in Vang Vieng, en vertrekken morgen richting de hoofdstad van Laos, Vientiane. Maar eerst nog even de afgelopen dagen.....

Nadat we afgelopen maandag te laat waren opgestaan om de monniken in Luang Prabang te zien (05:45 uur opgestaan en dan ben je nog te laat !!!), zijn we dinsdagochtend nog eerder opgestaan, namelijk om 05:00 uur !!!! Gelukkig hadden we deze keer meer geluk en stonden we rond 05:15 uur al buiten. Onze vriend Pom stond ons aan de hoofdstraat al op te wachten en samen met hem hebben we eten gekocht voor de monniken en zijn we langs de kant van de weg gaan wachten.

Vorig jaar toen Wasana en ik hier 's ochtends vroeg langs de weg stonden met Pom onmoetten we een heel leuk, lief, schattig, jong meisje. Zij woonde in een dorpje in de omgeving van Luang Prabang bij haar opa en oma samen met haar broertjes en zusjes. Haar familie was erg arm (een van de armste families van dat dorp) en dit meisje (ik schat haar een jaar of 7-8) kwam een aantal keer per week 's ochtends vroeg naar Luang Prabang. Als de monniken langskwamen voor hun dagelijkse ronde, kreeg zij altijd wat eten van hen om mee terug te nemen naar de familie. Nadat de monniken terug waren naar de tempels ging zij met het beetje eten terug naar huis en moest zij daarna door naar school. Vaak zie je dat dit soort straatarme kinderen bij de toeristen komen bedelen, maar dit was bij dit meisje helemaal niet het geval. We hadden vorig jaar een paar foto's van haar gemaakt en deze nu meegenomen in de hoop dat we haar weer zouden tegenkomen....... Toen Pom gisterochtend bij een paar Laotiaanse dames navroeg of de monniken al geweest waren en ik de foto's van het meisje liet zien, bleek dat een van de vrouwen in hetzelfde dorp woonde en zij verzekerde ons dat het meisje morgen weer zou komen. En jahoor, toen we deze dinsdagochtend vroeg stonden te wachten, kwam ze naar ons toe. Ze was erg verlegen, maar zo vaak zal het dan ook niet voorkomen dat iemand naar haar op zoek is. Met de foto's was ze erg blij en hoewel het altijd afgeraden wordt, hebben wij haar stiekem toch wat geld gegeven zodat ze wat extra eten voor haar familie kan kopen. Mocht ik binnenkort de hoofdprijs in de loterij winnen, dan ga ik direct terug naar Luang Prabang en zorg ik dat zij een betere toekomst krijgt. Dit meisje heeft echt m'n hart gestolen....

Later in de ochtend hebben we de trappen van Phu Si beklommen (m.u.v. Annelies die met 0,0 conditie halverwege moest afhaken), een heuvel in het centrum van Luang Prabang waarvandaan je normaal gesproken een geweldig uitzicht hebt over de stad en de bergachtige omgeving. Helaas viel het uitzicht dit keer erg tegen vanwege de vele rook die tussen de bergen bleef hangen (door de 'slash en burn' methode van het land die ze hier nog hanteren).

's Ochtends vroeg aan de Cafe Lao

Luang Prabang

Het voormalige Koninklijke Paleis dat tegenwoordig dienst doet als Nationaal Museum

Uitzicht op Luang Prabang vanaf Phu Si; helaas viel het ditmaal tegen vanwege de vele rook

Vervolgens hebben we de Wat Visoun (of Wat Wisunarat) nog bezocht, een van de oudste tempels in Luang Prabang, gebouwd in 1512. Deze tempel is bij de verovering van de stad in 1887 door de Chinezen in brang gestoken, maar in 1896 herbouwd. In deze tempel werd lange tijd de Pha Bang bewaard, het boeddhabeeld waarnaar de stad is vernoemd.

Wat Visoun

Omdat we de laatste dagen weinig slaap hadden gehad en erg vermoeiend waren, hebben we de rest van de dag maar eens rustig aan gedaan....

Gisteren (woensdag) was helaas alweer het vertrek uit Luang Prabang. Dit stadje is echt een pareltje in het Verre Oosten en staat niet voor niets in zijn geheel op de UNESCO World Heritage List. We hebben Luang Prabang 3 jaar achter elkaar bezocht en de kans is dus klein dat we er volgend jaar weer terugkomen, maar dat ik er ooit nog eens terug kom staat vast.....

Woensdag was een lange reisdag, de rit van Luang Prabang naar Vang Vieng ging over zigzag-wegen door de bergen en duurde zo'n 7 uur. Gelukkig had Pom een vriend met een eigen minivan die ons voor een mooie prijs naar Vang Vieng kon brengen. Na een tijdje gezocht te hebben, kwamen we in de namiddag aan bij Ban Sabai Bungalows waar we 2 eenvoudige bungalows hebben aan de Nam Song rivier. Pom en zijn vriend moesten direct weer de lange weg terug door de bergen naar Luang Prabang.....

Onderweg van Luang Prabang naar Vang Vieng. Op sommige plaatsen beginnen de kinderen al eerder met het vieren van Pi Mai (Laotiaans Nieuwjaar). Hier zijn de passagiers van een bus de pineut.

Vandaag was een rustdag en veel meer dan een tochtje met een longtailboot over de rivier hebben we niet gedaan.

Het plaatsje Vang Vieng is prachtig gelegen tussen karststenen bergen. Helaas is het geen authentiek Laos meer, maar 'verpest' door de vele backpackers. De meeste van deze backpackers hebben geen enkel respect voor de Laotiaanse cultuur en lopen zonder shirt of in bikini door de straten van Vang Vieng. Dit plaatsje is bij backpackers voornamelijk populair vanwege het tubing, het in een grote vrachtwagenband afdrijven van de rivier. De rest van de dag houden ze zich bezig met het eindeloos naar herhalingen van de serie Friends kijken in de vele restaurants en veel drinken. Langs de rivier zijn veel eenvoudige guesthouses en barretjes en in plaats van dat ze hun afval in de afvalbakken gooien, smijten ze dit zonder blikken of blozen in de rivier. Erg jammer...... Reizigers die het echte Laos willen zien kunnen Vang Vieng naar mijn mening dan ook beter overslaan....

Vang Vieng

Vang Vieng

Onze Ban Sabai bungalows

Wasana in Vang Vieng

Vang Vieng

Veel feestende farang in Vang Vieng

Morgen dus naar Vientiane, een ritje van ongeveer 3 uur, een stuk korter dan gisteren en gelukkig niet meer kriskras door de bergen. Onze laatste dagen in Laos zijn alweer aangebroken en over een paar dagen zijn we alweer bij de familie van Wasana in Ban Dung (Thailand) waar we Songkran (Thais Nieuwjaar) zullen vieren....dat belooft wat ! Wordt vervolgd....