Ayutthaya

Ayutthaya is de voormalige hoofdstad van Siam. Deze eens zo vooruitstrevende stad werd in 1767 verwoest door de Birmezen, maar de vele overgebleven ruïnes van de tempels en paleizen doen nog herinneren aan de glorieuze tijd van deze stad.

Ayutthaya ligt aan de samenvloeiing van drie rivieren: de Chao Phraya, de Pa Sak (of Nam Pasak) en de Lopburi. Door het graven van een aanvullend kanaal werd de stad volledig door waterwegen omringd.

Het beste is het om in Ayutthaya een fiets te huren zodat u van het ene naar het andere tempelcomplex kunt fietsen.

Koninkrijk Ayutthaya

Het Koninkrijk Ayutthaya was een historisch Thais koninkrijk dat bestond van 1350 tot 1767. In deze 417 jaar hebben 33 koningen geregeerd. Koning Ramathibodi I stichtte Ayutthaya als hoofdstad van zijn koninkrijk in 1350. In 1376 nam hij het koninkrijk Sukhothai over. Gedurende de volgende vier eeuwen groeide het land tot de natie Siam, die ruwweg het grondgebied van het moderne Thailand besloeg, met uitzondering van het koninkrijk Lanna in Noord-Thailand. Ayutthaya was buitenlandse handelaren gunstig gezind, eerst Chinezen, Indiërs, Japanners en Perzen, later Portugezen, Spanjaarden, Nederlanders (de VOC), Britten en Fransen, en stond hen toe vestigingen buiten de stadsmuren te bouwen. Op haar hoogtepunt had Ayutthaya ruim een miljoen inwoners: de stad werd qua grootte en welvaart vergeleken met Parijs door de ambassadeurs van zonnekoning Lodewijk XIV. Met de val en verwoesting van de stad in 1767 door de Birmezen kwam er een eind aan dit koninkrijk. Meer informatie over de geschiedenis van Ayutthaya kunt u hier vinden.

Het Historisch Park Ayutthaya werd in 1991 door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Om te vieren dat de stad in 1991 op de Werelderfgoedlijst is geplaatst, wordt er elk jaar rond half december een zevendaags festival gehouden (Ayutthaya World Heritage Site Celebration). Het hoogtepunt is een nachtelijk klank- en lichtspel, met vuurwerk en olifantengevechten, dat tussen de ruïnes wordt opgevoerd.

Wat Phra Mahathat

Wat Phra Mahathat is een van de mooiste, oudste en grootste wat-complexen van Ayutthaya, waarschijnlijk aan het eind van de 14e eeuw gebouwd door koning Borommaracha I (1370-1388). Zijn opvolger Ramesuan (1388-1395) breidde het complex verder uit.

Boeddhahoofd, Wat Phra Mahathat

De centrale prang was ooit 50 meter hoog. Toen men in 1956 begon met de restauratie van Ayutthaya zijn hier zeer waardevolle schatten gevonden, zoals gouden Boeddhabeelden en prachtige voorwerpen van robijn en kristal. Deze worden nu bewaard in het Nationaal Museum in Bangkok. 

Wat Ratchaburana

Tegenover Wat Mahathat ligt Wat Ratchaburana. De grote prang, die inmiddels is gerestaureerd, werd in de 15e eeuw door koning Borrommaracha II (1424-1448) gebouwd op de plek waar zijn twee broers gecremeerd werden. Beiden ambieerden de troon toen hun vader, Intharacha I (1409-1424) stierf, en ze doodden elkaar tijdens een gevecht. In 1957 werden er gouden kunstvoorwerpen gestolen, waarvan enkele stuks teruggevonden zijn. In de crypte zijn nog resten van Ayutthayaanse fresco's zichtbaar.

Wat Thammikarat

Op deze plek staat de ruïne van een grote, achthoekige chedi uit de vroegere Ayutthaya-periode, omringd door gipsen en bakstenen leeuwen of singha's. Naast de chedi ligt een wihan-ruïne. Het prachtige U-Thong boeddhahoofd dat hier is gevonden, bevindt zich in het Nationaal Museum Chao Sam Phraya.

Chandra Kasem-paleis

In het noordoosten van het stadseiland ligt het Chandra Kasem-paleis, Wang Na ('Paleis van het Front'). Het werd in 1577 gebouwd door Naresuan, de zoon van koning Maha Thammarachathirat (1569-1590), om de kwetsbare stadsmuur te beschermen. Toen Naresuan in 1590 de troon besteeg, vestigde hij zich in het paleis. Het werd in 1767 verwoest door de Birmezen en de huidige gebouwen stammen uit de tijd van koning Mongkut (Rama IV; 1851-1868). U vindt er talloze Boeddhabeelden en historische kunstvoorwerpen.

Wang Luang

Ten westen van Wat Thammikarat ligt Wang Luang, de noordelijke vleugel van het koninklijk paleis dat halverwege de 15e eeuw werd gebouwd door koning Borommatrailokanat. Latere koningen breidden het uit met vele paviljoens. In 1767 werd het paleis verwoest door de Birmezen. Het Trimuk-paviljoen is onder koning Chulalongkorn gebouwd op oude fundamenten en verkeert in uitstekende staat.

Wat Phra Si Sanphet

Deze staatstempel werd in de 15e eeuw gebouwd door koning Borommatrailokanat. Zijn zoon, Ramathibodi II, liet er twee chedi's bij bouwen voor de as van zijn overleden vader en broer. Borommaracha IV bouwde er een derde chedi bij voor de as van Ramathibodi II. De tempel werd gedurig uitgebreid, maar viel in 1767 ten prooi aan de Birmezen. Tot het begin van de 20e eeuw wat Wat Phra Si Sanphet overwoekerd door groen. Het complex is nu deels gerestaureerd. Veel van zijn kunstschatten bevinden zich in musea.

Wat Phra Si Sanphet

De tempel dankt zijn naam aan een van de grootste staande metalen Boeddhabeelden aller tijden, de Phra Si Sanphet, die er in 1503 werd neergezet. Hij was 16 m hoog en bedekt met 173 kg goud, maar heeft de Birmese plunderingen niet overleefd. Rama I heeft wat brokstukken weten te redden en ze in een chedi geplaatst in de Wat Pho in Bangkok.

Wihan Phra Mongkol Bophit

Deze wihan herbergt een van de grootste bronzen Boeddhabeelden van Thailand, Phra Mongkol Bophit. Het vergulde beeld stamt uit het eind van de 15e eeuw en is talloze malen gerestaureerd. In 1767 vernielden de Birmezen het grootste deel van de wihan, waarbij het hoofd en de rechterhand van het beeld werden beschadigd. De nieuwe wihan is in 1956 gebouwd met hulp van de Myanmarezen, die boete wilden doen voor het feit dat ze de stad twee eeuwen eerder hadden vernietigd. 

Wat Phra Ram

Wat Phra Ram werd in 1369 door Ramesuan gebouwd op de plek waar zijn vader, koning Ramathibodi, gecremeerd was. De prang werd vernieuwd door koning Borommatrailokanat. Hij is versierd met garuda's, naga's en wandelende Boeddha's, en wordt omringd door enkele wihans en een bot. De wat wordt weerspiegeld door vijvers met lelies.

Wat Lokaya Sutharam

Deze wat biedt plaats aan een 42 m lange, witgeschilderde Boeddha. Sinds de wihan door de Birmezen werd vernield, ligt het beeld in de openlucht. Behalve de restanten van 24 achthoekige pilaren zijn er nog ruïnes van een bot en enkele chedi's.

Wat Lokaya Sutharam

Wat Suwan Dararam

Deze tempel werd volledig verwoest door de Birmezen en later herbouwd door Rama I. Nabij de tempel liggen de resten van de oude stadsmuur, Phom Phet, met een strategisch uitzicht over de Chao Phraya-rivier.

Nationaal Museum Chao Sam Phraya

Dit museum herbergt een kleine collectie schitterende gouden kunstvoorwerpen, waaronder een met edelstenen ingelegd zwaard, afkomstig uit de crypte van de prang van Wat Ratchanaburana. Ze zijn teruggevonden na een diefstal in 1957 en behoren tot de weinige stukken die de plundering door de Birmezen hebben overleefd. In het museum bevinden zich ook bronzen Boeddhabeelden en houten deurpanelen uit wats (tempels) uit de omgeving van Ayutthaya.

Bang Pa-In

Ongeveer 60 km ten noorden van Bangkok staat het Koninklijk Paleis van Bang Pa-In. Koning Prasat Thong van Ayutthaya liet hier in de 17e eeuw een paleis bouwen, dat ook bij latere Ayutthayaanse koningen populair was als buitenverblijf. Toen de hoofdstad een eeuw later werd verplaatst naar Bangkok, werd het paleis verlaten, maar in de 19e eeuw werd het weer in gebruik genomen, omdat de reis erheen dankzij de komst van stoomboten flink was verkort. Rama IV liet er een bescheiden paleis bouwen, dat zijn verwesterste zoon Rama VI (Chulalongkorn) later liet vervangen door het huidige gebouw in een combinatie van Europese, Thaise en Chinese stijlen.

Het bestaat uit een fraaie groep paviljoens en tuinen, die de koningen gebruikten als zomerverblijf. De residentie is een oase van groen. In het midden van een klein meertje staat een magnifiek gebeeldhouwd paviljoen uit 1876, Aisawan Dhipaya Asana ('Goddelijke Zetel van Persoonlijke Vrijheid'), een juweeltje van klassieke Thaise architectuur.

Aisawan Dhipaya Asana

De vredigheid van het paleis werd ooit verstoord door een tragische episode. Tijdens een boottochtje verdronk koningin Sunanda Kumariratana. Men zegt dat de bedienden niet in het water durfden te springen om haar te redden, omdat zij de leden van de koninklijke familie niet mochten aanraken. Volgens de toenmalige Thaise wetgeving stond op het aanraken van de leden van de koninklijke familie de doodstraf. Na dit voorval besloot koning Chulalongkorn de Thaise gebruiken te hervormen en de monarchie toegankelijker te maken. Bezoekers aan het paleis dienen zich respectvol te kleden, dus geen hemdjes, korte broeken of sandalen.