Zaterdag 17 april 2010

Hier dan eindelijk weer een bericht uit Thailand ! De laatste week weinig tijd gehad om iets te schrijven en een aantal dagen ook geen internet gehad....

We gaan dus eerst een weekje terug....terug naar Vang Vieng in Laos....

Op vrijdag 9 april zijn we uit Vang Vieng vertrokken naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Vientiane is absoluut niet te vergelijken met andere Aziatische hoofdsteden als Bangkok, Kuala Lumpur of Jakarta. Het is er uiteraard wel een stuk drukker dan in Vang Vieng en Luang Prabang, maar een stuk minder hectisch als de hierboven genoemde hoofdsteden. Via het resort hadden we een minivan geregeld voor de 3 uur durende rit naar Vientiane. We waren erg blij dat we het Ramayana Hotel in de Laotiaanse hoofdstad zonder kleerscheuren hebben bereikt, want deze chauffeur was echt een kamikaze-piloot. Of hij had geen rijbewijs of hij had een rijbewijs voor een trapauto..... Deze man reed echt onverantwoord. Waar hij kon inhalen deed hij dit niet, waar hij niet kon inhalen deed hij dit juist wel, zelfs bergop langs 3 auto's waarbij hij geen enkel zicht had op wat er van de andere kant zou komen. In al mijn reizen door Azie heb ik vele chauffeurs meegemaakt van de taxi's, tuk-tuks, sawngthaews en minivans, maar dit was toch wel de beroerdste chauffeur die ik in al die tijd heb meegemaakt.

Gedroogde vis in dorpje nabij Vang Vieng

Tijdens onze dagen in Vientiane hebben we weer veel gezien.....

Frans koloniaal huis in Vientiane

Schoolmeisjes in Vientiane gaan graag op de foto

Patuxai gezien vanuit ons hotel

• Patuxai

Dit monument stond vlak naast ons hotel en is de Laotiaanse versie van de Franse Arc d'Triomphe. Bij de lokale bevolking staat deze triomfboog ook wel bekend als 'de verticale startbaan'. Het monument werd opgericht als eerbetoon aan alle gevallen strijders voor de vrijheid van Laos. Patuxai kwam gereed in 1969 en er zijn grote hoeveelheden cement en beton in verwerkt. Deze bouwmaterialen waren een geschenk van Amerika en waren oorspronkelijk bedoeld voor de aanleg van start- en landingsbanen op de Vientiaanse luchthaven, vandaar de bijnaam 'de verticale startbaan'.

Patuxai

Uitzicht vanaf Patuxai

Patuxai

Patuxai

Deze dames wilden graag even op de foto met Annelies

• Pha That Luang

Pha That Luang is Laos' belangrijkste tempelcomplex en tevens symbool van het land. De officiele naam is: Pha Jedi Lokajulamani, wat zoveel betekent als: 's werelds meest gewijde stoepa.

Pha That Luang

Standbeeld van Koning Setthathirat voor de Pha That Luang

Pha That Luang

Pha That Luang

• Haw Pha Kaew (Phra Kaew)

Deze tempel werd in 1565 gebouwd door koning Setthathirat als onderkomen voor de Phra Kaew (wat Smaragden Boeddha betekent) die hij uit Chiang Mai (Thailand) had meegebracht. Dit kleine, maar zeer heilige boeddhabeeldje werd in 1778 door de Thai heroverd. In 1827 werd de tempel verwoest door de Thai, tegelijkertijd met de verwoesting van de stad. Vanaf 1936 werd de tempel in de oorspronkelijke staat herbouwd, wat tot 1950 duurde. De Phra Kaew of Smaragden Boeddha staat tegenwoordig in Thailand in de Wat Phra Kaew bij het voormalige Royal Palace.

Haw Pha Kaew

Haw Pha Kaew

• Wat Si Saket

Deze tempel werd gebouwd in 1818 door koning Anouvong en verkeert nog steeds in de oorspronkelijke staat. Tijdens de verwoesting van de stad door de Thai in 1827 was dit de enige tempel die gespaard bleef. Het complex huisvest duizenden boeddhabeeldjes en -beelden waarvan de meeste afkomstig zijn uit de 15e tot de 18e eeuw.

Wat Si Saket

Wat Si Saket

Presidentieel paleis, Vientiane

De reisleider

Tijdens de laatste avond in Vientiane werden we uitgenodigd voor een Pimai-feest (Nieuwjaarsfeest) van het hotelpersoneel. Erg leuk om dit eens mee te maken, er werd gegeten, gedronken, muziek gemaakt en spelletjes gespeeld. We waren de enige buitenlanders, maar het personeel vond het leuk om ons er als hun gasten bij te hebben.

Suki eten in Vientiane

Nieuwjaarsfeestje in het hotel

Nieuwjaarsfeestje in het hotel

Vanuit Vientiane zijn we op de ochtend van 11 april naar Mittahap Thai-Lao gereisd, de Friendship-bridge tussen Laos (Vientiane) en Thailand (Nong Khai). Ondanks dat het behoorlijk druk was bij de grensovergang, verliepen de formaliteiten soepel en binnen 30 minuten stonden we weer in Thailand. We werden al opgewacht door de familie van Wasana en zijn vervolgens eerst naar Udon Thani gereden om wat familie naar het busstation te brengen en om inkopen te doen voor Songkran bij Big C. Vanuit Udon Thani zijn we vervolgens verder gegaan naar Ban Dung.

Terug in Ban Dung ! Wasana, Pai & Jonat

Omgeving bij het huis in Ban Dung

Jonat op zoek naar de grote hagedissen...

De eerste volledige dag in Ban Dung hebben we weinig gedaan, alleen een beetje bijgekomen van de eerste week reizen door Laos. De temperatuur in Ban Dung was zo'n 42 graden, dus erg heet en alleen wat verkoeling van de 2 ventilatoren......

Het gastenverblijf in Ban Dung

De keuken in Ban Dung

De woonkamer

Het huis van opa

Links het gastenverblijf, rechts het huis van de familie

Het geestenhuisje

De omgeving in Ban Dung

Orchideeen bij het huis

Spelletje spelen....

Wasana met Pai

Op 13 april was het dan zover: SONGKRAN ofwel Thais Nieuwjaar. Sawat-dii pimai (Gelukkig Nieuwjaar) !! 

Tijdens het Thaise Nieuwjaar, dat 3 dagen duurt (in sommige plaatsen zelfs langer), wordt er de hele dag door met emmers water naar elkaar gegooid of schiet men met waterpistolen. De betekenis van het water gooien is het reinigen van het lichaam en Thai geloven tevens dat het water ongeluk zal wegspoelen. Ook Boeddhabeelden worden tijdens Songkran met water overgoten en gereinigd. Songkran wordt overal in Thailand gevierd en zowel jong als oud nemen deel aan de festiviteiten.

Klaar voor Songkran

De vader van Wasana had een grote Thaise waterkruik achter in de pick-up vastgebonden en zo zijn we van 's ochtends tot 's middags in de omgeving door de dorpjes gaan rijden. Overal stonden mensen buiten met waterpistolen en emmers water en overal waren dus watergevechten. Geweldig, wat een sfeer en wat een feest ! Ons Westerse Nieuwjaar valt erbij in het niet. Uiteraard vonden de Thai het vooral leuk om farang achter in een pick-up te zien dus ook wij werden niet gespaard. Naast het gooien van water, wordt er ook talkpoeder op je gezicht gesmeerd. Op de iets grotere wegen in de omgeving staan ook mensen langs of op de weg dus er moet rustig gereden worden en soms gaan ze gewoon op de weg staan zodat je wel moet stoppen en het watergevecht weer kan beginnen. 's Middags kwamen we in Ban Dung zelf aan en hier was het helemaal 1 groot nat feest. Overal werd keiharde muziek gedraaid, vele Thai, al die niet dronken, dansden op de straat en er was een grote file van pick-up's die door de straten reden, vol met Thai die alleen maar bezig waren met elkaar nat gooien.

De farang vieren Songkran

Songkran in Ban Dung

Songkran in Ban Dung

Songkran in Ban Dung

Farang worden met Songkran zeker niet gespaard...

Familie-bijeenkomst met Songkran

Verser dan dit krijg je kip niet...

De volgende dag vertrokken mijn ouders en ik alweer naar Udon Thani, Wasana bleef nog een aantal dagen bij de familie en zou later naar Udon Thani komen. We sliepen dit keer in het Charoen Hotel, omdat ik wel eens een ander hotel wilde proberen hier. Ook dit was een prima hotel, niks te klagen. Met pa en ma afgesproken dat ik ze na een paar dagen wel weer eens zou zien, want ik wilde niks van de laatste 2 Songkran-dagen missen. Koffer in de kamer gedropt, plastic zakje gevraagd voor mijn sigaretten en wat geld en de straat opgegaan. Na eerst een stuk door Udon gelopen te hebben, kwam ik uiteindelijk uit bij een van mijn favoriete restaurants/bars in Udon, Mojo's. Hier heb ik 2 dagen lang Songkran gevierd met de medewerksters en een paar andere farang die in Udon wonen. Nogmaals, wat is dit een geweldig feest en wat een ontzettend goede sfeer. Vrijwel iedereen wordt natgegooid, alleen ouderen, monniken, mensen met baby's en verkopers van eten die met hun karretjes langsrijden, worden over het algemeen gespaard. Udon Thani was een groot gekkenhuis, pick-ups vol met Thai reden de hele dag door de stad en het was een groot waterfeest. Regelmatig werden er grote zakken ijs gekocht die vervolgens in de bakken water werden gelegd. Yen, yen, yen......koud, koud, koud, werd er vervolgens geschreeuwd als we de mensen in de pick-ups met water begooiden. De hele dag door werd er keiharde muziek gedraaid en de Thaise whisky met soda werd ook gedronken als water. Overigens is goed te zien dat Udon Thani een bolwerk van de roodhemden is, want de meeste pick-ups zaten vol met Thai die een rood shirt droegen. In de avonduren gezellig doorgefeest; aanrader als je in Udon Thani bent is Mr Thong's, een moderne, niet al te grote bar/dancing waar goede muziek gedraaid wordt (drankjes zijn echter wel behoorlijk aan de prijs voor de Isan). Dit was het beste Nieuwjaar dat ik ooit heb meegemaakt en zeker volgend jaar weer ! Van veel slapen is hier natuurlijk weinig gekomen....

Mocht je ooit met Songkran naar Thailand gaan, houd er dan rekening mee dat je niet droog zal blijven. Toeristen worden echt niet gespaard, integendeel, toeristen zijn een geliefd mikpunt. Zorg er dus voor dat je iets bij je hebt waar je camera en geld in kan doen !!!!!

Op 17 april kwam Wasana naar Udon Thani voor de laatste nacht hier.....18 april moesten we wederom erg vroeg opstaan, want om 08:45 uur vertrok onze Air Asia vlucht van Udon Thani terug naar de Thaise hoofdstad Bangkok. Zoals altijd had ik er ook nu weer moeite mee om Udon te verlaten......er komt ooit een dag dat dat niet meer nodig is....